وعده خدا....

سالهاست مدام تو ذهنم یه چیزی رو تکرار میکنم و هنوز نتونستم به معنای این جمله پی ببرم...خدا یه جایی در سوره بقره گفته: "و ما برای هرکس از جنس خودش جفتی را آفریدیم تا در کنار آن آرام بگیرد" با خودم میگم لابد شوهر اولم از جنس خودم نبود که من در کنارش آرامش نداشتم و کارم به طلاق کشید ولی حمید چی؟!...آیا حمید هم از جنس خودم نیست؟!....من دوستش دارم و با اون آرامش رو میتونم حس کنم ولی چرا کنارم نیست؟!....یعنی حمید هم از جنس من نیست؟! یعنی با حمید هم کارم به جدایی میکشه؟!....پس وعده خدا چی میشه؟ گناه من چیه که باید اینقدر کوچک بشم بعدش بفهمم که باز هم باید مهر طلاق به پیشونیم بخوره؟!....یعنی وعده خدا در مورد من صدق نمیکنه؟!.....خسته ام......خیلی خسته....از همه چی.....از عشق...از خودم.....از حمید.....از دنیا....

ماهی خرجون!...